Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
amy Nov 2020
i want to roll you up
like a cigarette
and inhale you into my lungs
so you can live there

and when i smoke you
i can still smell you
on my clothes
and in my hair
amy Oct 2020
we are all either survivors
or truly living
too scared to go

the rest found it too painful
to stick around
and felt no fear in giving up

and leaving
amy Sep 2020
I have ten minutes to write this poem
I spare myself ten minutes
Every morning before I leave
Ten minutes to try and just breathe

Ten minutes act like they’re in a race
The one hundred metre sprint
They’re winning, it’s clear to me
They want to escape my life, as fast as they can be

With five minutes to go I look around for inspiration
The cold cup of tea on the table
Winks at me for validation
I remember and drink it til it’s empty

Four minutes to go
Til I become the cup of tea
Desperately urging to evaporate
Silently waiting til one of them drinks me

Lucky me I have two minutes to spare
I’ll finish this poem
I’ll grab my keys, put on my shoes
Arrive at my destination and pretend to care
amy Aug 2020
who put the brakes on
who paused the healing process
paused it to make a quick cuppa
cuppa was never made

shoved in the back of my mind
it’s all piling in
crammed in every crevice
out of my eyes, it spills

that’s an improvement i guess
although i just see it as a loss
control spilling out
whatever is left, i don’t want

how long til my only desire changes
to become tiny and hide away
it’s getting old now
but it’s the only thought that stays
G A Lopez Jul 2020
Palagi ka na lamang nagdududa sa t'wing iyong nakikitang ako'y may kasama
Mahal ko, hindi mo kailangang mag-alala
Sapagkat ang pag-ibig ko sa iyo ay sing init ng naglalagablab na apoy
Titiyakin kong hindi ka na muling mananaghoy

Madalas **** itanong sa akin kung nagsasawa na ba ako
Mahal ko, tanggalin mo ang "nagsa" sapagkat ikaw ang gusto kong maging "asawa"
Madalas mo ring itanong sa akin ; "sa aming dalawa ng nakaraan mo at ako sino'ng mas nagustuhan mo?"
Mahal ko, 'wag mo akong papipiliin sa dalawa dahil sa huli kahit sino pa sila ikaw at ikaw lang ang nag-iisa.


At kung pilit pa tayong paglayuin ng mga tao,
tandaan mo ang nag-iisang pangako ko
Tumingin ka sa itaas at bilangin mo muna kung ilan ang mga kumikinang na tala sa madilim na kalangitan
Pagkatapos ay maging dalawa muna ang buwan
saka kita iiwanan.
Sana all mahal 😂 nabored lang dahil sa quarantine
G A Lopez Jul 2020
Halika't dumako tayo —
Uunahan na kita — hindi ito isang paraiso
Ito ay lugar kung saan maraming hindi natupad na pangako
Lugar kung saan maraming iniwan, sinaktan at pinangakuan —

Ngunit sa huli, hindi rin pala kayang panagutan.
Natanaw ko mula sa labas ang malakas na pagbuhos ng ulan
Narito ako sa loob ng isang silid na hindi ko maipaliwanag kung papaanong ako'y napunta dito
Napatingin ako sa paligid at mga taong narito

Lahat sila'y nakaitim katulad ng suot kong bestida
Marami sa kanila'y nakatingin mula sa bintana
Nakatayo lamang ako sa gitna
May isang babaeng nasa harap ng pintuan na animo'y may sasalubunging bisita.

Lumapit ako ng kaunti at tama nga!
Abot tenga ang kaniyang ngiti habang sinasalubong ang taong hinihintay niya
Kitang kita sa mga mata ng dalawang taong ito na mahal nila ang isa't isa
Siguro'y naghintay ng kay tagal na panahon ang dalaga upang masilayan muli ang mahal niya — tuluyan na silang
umalis bitbit ang kanilang ala-ala.

Napansin ko kanina ang pag-iba ng kaniyang suot na damit
Na dati ay kulay itim ngayo'y kulay puti.
Mabuti pa sila'y parehong nakapaghintay
Iyong ibang naririto ay magpahanggang ngayon ay wala pa ring mahintay—

May naghahanda na para sa panibago, may sumuko na at nawalan ng pag-asa,  may tanggap na at handa ng magparaya, at syempre mayroon pa ring mga taong umaasa at naniniwala.


Kanina'y nagtataka ako kung bakit ako nandito,
hindi ko alam na kabilang pala ako sa mga taong pinangakuan ngunit hindi kayang panagutan
Kabilang pala ako sa mga taong umaasa at naniniwala
kahit napakaimposible at sobrang labo na

Lumapit sa akin ang isang lalake na tantya ko'y kaedad ko lamang
Isa rin pala siya sa mga taong "tanggap na at handa ng magparaya"
Tinanong niya kung pwede daw ba siyang makipagkaibigan
Mabilis lamang niyang nakuha ang aking atensyon at mula no'n —

sinabi ko sa aking sarili, handa na akong maniwala at magmahal muli

Ngayong kami'y handa na upang magpalaam sa aming mga nakasama
Malapit na kami mula sa pintuan habang magkahawak kamay at nakangiti sa isa't isa
Sabay ang paghakbang ng aming mga paa
Sabay din naming naririnig ang malakas na pagtibok ng aming puso dulot ng kaba

Sa malayo, natanaw ko ang isang lalakeng may hawak na bulaklak at panyo
Biglang tumigil ng saglit ang pagtibok ng aking puso,
at tumigil ang paggalaw ng aking relo.
Napahigpit ang hawak niya sa akin habang ako'y naguguluhan sa aking damdamin.

Narito ngayon sa harap ko
— ang lalakeng hinintay ko ng taon
Iniabot niya sa akin ang bulaklak at panyo
Aalis na sana siya ngunit mabilis kong binitawan ang kamay na hawak ko
at hinigit ko ang kaniyang suot na polo

Humarap siya at inalis niya ng dahan dahan ang kamay ko sabay sabing,
"Patawarin mo sana ako dahil pinaghintay kita ng mas matagal kaysa sa ipinangako ko. Dumating pa rin ako kahit na alam kong maaaring nakatagpo ka na ng ibang magmamahal sa iyo. Ayos lang ako 'wag kang mag-alala maging masaya sana kayong dalawa."

Akala ko'y handa na ako para sa "panibago" ngunit heto ako,
Ako naman ngayon ang hindi tutupad sa pangako
Ako naman ngayon ang bibitiw sa mga hawak ng taong akala ko'y mahal ko
Ako naman ngayon ang mananakit ngunit hindi ito ang intensyon ko

Babalik na muli siya sa lugar na minsan kaming nagkasama
Sana'y sinigurado muna ang nararamdaman kung tunay ba
Lumipat ako sa ibang lugar suot ang aking itim na bestida
Ngunit hindi na siya ang kasama

Lugar kung saan may nangako ngunit hindi tinotoo
Lugar kung saan maraming walang kwentang tao na nagbitiw ng walang kwentang pangako.
wala akong jowa nagffeeling lang 😂✌
Para 'to sa mga taong mahilig magbitiw ng pangako pero hindi naman marunong tumupad at mga taong pinangakuan pero hindi naman marunong maghintay.
amy May 2020
empty as an unlit bulb
with no lamp shade
lonely in the centre of the room
overlooked
amy May 2020
good days
bitter sweet
but you know
it’s merely a treat

head in a bad place
buried in the sand
deflated balloon
tasted so bland

gaze into the distance
stare at the stillness
glance at your feet
just take a seat

try good thoughts
on the bad days
breathe just a little bit deeper
collapse and feel the rays

stare at the sky
and just try
try to connect

why do we stare at the clouds
imagining our dead relatives can see us
who fed us that lie
is that why I always stare at the sky

don’t read your book of mindfulness
lift the quilt
tuck every hair
can’t see me?
like you care
amy May 2020
you never see it in her eyes
the discomforting shadow
who rests beneath the disguise

prop her up with bamboo
like a limp old flower
so she seems shiny and new

babbling to those who don’t care
and to those who do,
she will not share

reliving in flashes
disturbed by each sting
her heart has turned to ashes
unable to forget anything

as she clutches the wooden bench
she doesn’t feel the splinter
but it doesn’t quite compare
to the pain she felt that winter
ouch
amy May 2020
Exhaustion seeps out of my sockets
Backed into a corner
Pinned to the wall by pain
Sorrow clouds the room as it starts to rain

Take me to the roof top
Stay here just for comfort
Delay the desertion  
If you need me
I’ll be sleeping

Cross the road
Hand in hand
Fingernails digging in
Suffering locked to my skin

I’ll be the messenger
Tell every single part of me
Your agenda today is
To bury yourself and bleed
Next page